آبله میمونی یک بیماری ویروسی نادر است که توسط ویروس آبله میمونی (Monkeypox virus) ایجاد می‌شود. این ویروس از خانواده ویروس‌های ارتوپاکس‌ویروس (Orthopoxvirus) است که همان خانواده ویروس‌های آبله انسانی (Smallpox) را شامل می‌شود. آبله میمونی در ابتدا در مناطق دورافتاده مرکزی و غربی آفریقا، به ویژه در نزدیکی جنگل‌های بارانی، شناسایی شد و نخستین بار در سال ۱۹۵۸ در یک گروه از میمون‌ها که برای پژوهش نگهداری می‌شدند، کشف شد.
علائم و نشانه‌ها
علائم آبله میمونی به طور معمول شامل تب، سردرد شدید، درد عضلانی، خستگی، و لرزش است. پس از چند روز، ضایعات پوستی به شکل بثورات پوستی (که می‌تواند شامل تاول‌ها و دلمه‌ها باشد) روی صورت، دست‌ها، پاها، و دیگر بخش‌های بدن ظاهر می‌شوند. این بثورات پوستی ممکن است شبیه به آن‌هایی باشند که در آبله انسانی دیده می‌شود، اما معمولاً شدت کمتری دارند.
راه‌های انتقال
ویروس آبله میمونی می‌تواند از طریق تماس نزدیک با حیوانات آلوده، مانند جوندگان یا میمون‌ها، به انسان منتقل شود. همچنین، انتقال از انسان به انسان نیز ممکن است از طریق تماس با ترشحات تنفسی، مایعات بدن، یا زخم‌های پوستی فرد آلوده صورت گیرد.
پیشگیری و درمان
پیشگیری از آبله میمونی شامل رعایت بهداشت شخصی، اجتناب از تماس نزدیک با افراد یا حیوانات مشکوک به آلودگی، و استفاده از واکسن آبله (در برخی موارد خاص) می‌شود. درمان این بیماری عمدتاً به مدیریت علائم و مراقبت‌های حمایتی محدود می‌شود. در موارد شدیدتر، استفاده از داروهای ضدویروسی ممکن است مورد نیاز باشد.
خطرات و عوارض
اگرچه آبله میمونی اغلب خفیف‌تر از آبله انسانی است و بیشتر بیماران بهبود می‌یابند، اما در برخی موارد می‌تواند منجر به عوارض جدی و حتی مرگ شود، به ویژه در افراد با سیستم ایمنی ضعیف یا مشکلات سلامتی زمینه‌ای.
