وقتی دانشمندان داروساز شرکت «مرک» در آلمان در سال ۱۹۱۲ مشتق شیمیایی جدیدی از آمفتامین، ۳ و ۴ متیلن دی اکسی آمفتامین یا MDMA را سنتز و آن را به عنوان یک ماده واسط شیمیایی چندکاره برای سنتز دارو های دیگر ثبت کردند، به فکر هیچ کس نمی رسید این ماده در آخر قرن بیستم با نام اکستازی (ecstasy) – کلمه ای که برای سرمستی عارفان و خلسه شاعران به کار می رفت _ برای توان یافتن برای ساعت ها رقصیدن در کلوپ های شبانه با درهم آمیزی موسیقی، نمایش نور و سایر جلوه های ویژه به کار رود. آمفتامین و مشتقات آن در انتهای قرن نوزدهم و بیستم سنتز شدند و قصد از ساختن آنها استفاده های درمانی بود. آمفتامین در دهه ۱۹۳۰ به عنوان ضد اشتها و کاهش دهنده وزن وارد بازار دارویی شد. اما به زودی به خاطر خطر وابستگی و سایر عوارض از بازار خارج شد. مشتق دیگر آمفتامین «متیلن دیوکسی آمفتامین» (MDA) در سال ۱۹۵۶ به عنوان ضدسرفه در سال ۱۹۶۰به عنوان مهار کننده سرفه و در سال ۱۹۶۱ به عنوان مهار کننده اشتها ثبت شده ولی هیچ گاه وارد بازار نشد. اما MDMA، یا همان اکستازی سال های بعد، گرچه به عنوان داروی ضداشتها در نظر گرفته شده بود، اما هیچ گاه مورد بررسی دارویی و ثبت قرار نگرفت و تازه ۴دهه بعد از سنتز آن در دهه ۱۹۵۰ بود که ارتش آمریکا به مطالعه آن به عنوان یک جنگ افزار شیمیایی برای ناتوان کردن موقت نیرو های دشمن پرداخت. در طول دهه ۱۹۷۰ و اوایل دهه ۱۹۸۰ با وجود فقدان آزمون های بالینی کنترل شده، بسیاری از روان درمانگران MDMA با توجه به اثر آن در تسهیل ارتباط با بیمار در جلسات درمانی و با این تصور که به این ترتیب بیمار درباره مشکلاتش بینش درمان کننده ای به دست می آورد استفاده کردند و در آن زمان آن را «پنی سیلین روح» می نامیدند. در هر حال در آن زمان منافع درمانی MDMA ثابت نشد و در میانه دهه ۱۹۸۰ استفاده از آن متوقف شد. آمفتامين غالبا موجب هيپوترمي (کاهش غيرطبيعي دماي بدن) و نقص کليه اي مي شود که مي تواند کشنده باشد. آمفتامين ممکن است حاوي موادي باشد که به راحتي در آب حل نشوند، بنابراين وقتي مصرف کنندگان آن را تزريق مي کنند اين اجزای نامحلول در آب به درون بدن راه يافته و رگ هاي خوني کوچک را مسدود يا ديواره هاي رگ هاي خوني را ضعيف مي کند و ممکن است صدمات کليوي، مشکلات ششي، سکته ها يا ديگر آسيب هاي بافتي در پي داشته باشد مصرف کننده مقادير بالا ممکن است پرحرف، بي قرار و هيجان زده شود و احساس قدرت و برتري کند. از آنجا که آمفتامين اشتها را سرکوب مي کند و مصرف کنندگاني که از آن به ميزان زياد و در درازمدت استفاده مي کنند معمولا به اندازه کافي مواد غذايي مصرف نمي کنند بنابراين به بيماري هاي مختلفي که مربوط به کمبود ويتامين و سوء تغذيه است دچار مي شوند. آن ها همچنين براي ابتلا به بيماري ها بسيار مستعد هستند زيرا بدن آن ها درحال ضعيف شدن است و فاقد خواب کافي هستند و در محيط ناسالم زندگي مي کنند. احساس به اوج رسيدن انرژي و کم بودن کنترل اجتماعي روي مزاحمت و يا رفتار تهاجمي مي تواند در برخي افراد و برخي مکان ها منجر به رفتارهاي بسيار خشن شود. تحت تاثير آمفتامين حتي افسرده ترين شخص بايد کاري انجام دهد حتي اگر اين کار بسيار تکراري و کسل کننده باشد که چندين ساعت طول بکشد. وقتي مصرف کننده تصور کند که کسي از نياز شديد و عميق او براي انجام کار جلوگيري مي کند به قصد کشتن به ممانعت کننده حمله ور مي شود. در آزمايش هاي لابراتواري، فردي که در معرض دوز بالاي آمفتامين يا دوز پايين و طولاني مدت آن قرار مي گيرد. بيش از 50درصد سلول هاي مغزش را که سلول عصبي دوپامين استفاده مي کنند از دست مي دهد اين آسيب با افزايش سن يا قرار گرفتن در معرض عوامل سمي ديگر ممکن است با علائم پارکينسون نمايان شود اين علائم با عدم هماهنگي و لرزش شروع مي شوند و ممکن است در نهايت موجب شکلي از فلجي شود. از عوارض روانی آن ایجاد بیماری روانی شبیه اسکیزوفرنی است شامل توهمات بینایی و شنوایی و بدبینی و پرخاشگری است. احساس کرم زدگی توهمی هست که میان مصرف کنندگان آمفتامینها رواج دارد و علت آن اثر محرک شیشه روی مغز می باشد. توهم کرم زدگی و وجود کرمهائی که تمام بدن و صورت را می خورند تا آنجا شدید است که ممکن است باعث شود شخص در حالت توهم ناشی از آمفتامین به خودش آسیب شدیدی وارد کند که گاهی هم به بستری شدن فرد می انجامد. همراه بودن مصرف این ماده با عفونتهای پوستی و پوسیدگی شدید دندانها باعث شده است شایعه کرم زدگی بدن گسترش پیدا نماید..

برای دانلود راهنمای استفاده از محصول اینجا کلیک کنید